Σ' ένα συρτάρι σκεβρωμένο από την παλαιότητα βρήκα μιαν υπόσχεση γραμμένη σε χαρτί καθημερινό. Μη φανταστείς τίποτα έγκυρο, ούτε ημερομηνία έκδοσης ούτε λήξη προθεσμίας, μόνο κάτω κάτω, δίκην υπογραφής, το πλαστό όνομα της υπόσχεσης, ένα Θα και δίπλα μια τζίφρα της συμβολαιογράφου αοριστίας. Δε με τρώει καμιά περιέργεια να θυμηθώ ποιος μου υποσχέθηκε και τι. Αυτό που με δαγκώνει είναι γιατί φύλαξα ετούτη την ανώνυμη αθέτηση, ενώ είχα σκίσει ένα σωρό άλλες ονομαστές. Ως περιουσιακό στοιχείο; Λες να θεωρούνται τώρα ως έσοδο και τα αθετημένα; Λογικό. Ό,τι αισθανθήκαμε έσοδο είναι... ~Κική Δημουλά~
